Świdnica (Schweidnitz)

Carl Francisci (1874 - przed 1910)

 -     Mehlhorn & Weßenberg (przed 1910 - ca. 1924)

 -     Moritz Weißenberg (ca. 1924 - ca. 1940)

 -     Carl Wilhelm KG (ca. 1940 - ?)

Notatka historyczna

Fabryka pieców i wyrobów glinianych, założona w 1874 roku przez Carla Francisci, przejęta przed 1910 rokiem przez Mehlhorna i Weißenberga. Ok. 1924 roku prowadzona samodzielnie przez Moritza Weißenberga, a następnie przeszła w posiadanie spółki komandytowej Carl Wilhelm, KG od ok. 1940 roku.

Produkcja: kafle piecowe, kominki, piece, wyroby ognioodporne.

J. Hannig w roku 1866 założył przy ul. Westerplatte Fabrykę Pieców i Cegieł Ogniotrwałych. Jej właścicielem w 1873 r. został Karl Francisci. W 1886 r. powiększono ją po przejęciu fabryki szamotu (wypalano w niej glinę ogniotrwałą, którą następnie mielono i stosowano jako dodatek przy produkcji ceramicznych materiałów ogniotrwałych). Na początku lat 90. XIX w. w fabryce wytwarzano piece z majoliki, wanny kąpielowe i płytki ceramiczne. W 1904 r. nowymi właścicielami zakładu zostali Mehlhorn i Moritz Weissenberg. W tym okresie fabryka zatrudniała ok. 120 pracowników, a połowie lat 20 XX w. ok 200 osób. Do produkcji cegieł szamotowych wykorzystywano glinę wydobywaną w pobliżu podświdnickiej wsi Miłochów oraz magnezyt z zagranicy. W latach 30. XX w. zakład przeszedł w ręce Carla Wilhelma.

Po II wojnie światowej funkcjonowały tu Dolnośląskie Zakłady Magnezytowe. Pomiędzy opisaną wcześniej fabryką i rzeką Bystrzycą (w tym miejscu mieści się obecnie Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta) od 1867 r. działała Fabryka Maszyn i Odlewnia Żeliwa (Maschinenfabrik und Eisengießerei) J. G. Geislera. Zakład posiadał skład sprzętu rolniczego oraz części zamiennych. Istniał jeszcze w połowie lat 20. minionego stulecia.