Zespół zlokalizowany jest przy ulicy Noworudzkiej w dzielnicy Rusinowa, należał do kopalni Caesar, w 1945 roku kopalnię przemianowano na Teresa i włączono do kopalni Julia (Thorez). Najstarszym i dominującym akcentem w zespole jest wieża wyciągowa, składająca się z murowanej wieży typu Malakow i wystającej ponad nią wieży stalowej. Data budowy wieży basztowej nie jest znana, ale analiza wykonanych w połowie XIX wieku robót górniczych wskazuje na lata 1864- 1867 kiedy zmodernizowane zostały urządzenia wyciągowe przez zainstalowanie parowej maszyny wyciągowej. Architektura wieży nawiązuje do baszt obronnych, co podkreślają znajdujące się w narożach ściany szczytowej ośmiokątne wieżyczki. Wieża szybu Teresa jest jedyną budowlą przemysłową w Wałbrzychu z tak charakterystycznym wystrojem architektonicznym. Na placu wokół wieży wybudowano w latach 1890-1923 budynek maszynowni (1890 r.), stajni (1890 r.), elektrowni (1903 r.), rozdzielni elektrycznej (1923 r.), administracyjny i socjalny z łaźnią i szatnią (1904 r.) oraz budynek mieszkalny (1903 r.). Wykonane z surowej cegły budynki w stylu historyzmu, odróżniają się od gładko tynkowanego budynku wieży, mają zróżnicowane detale architektoniczne jak opaski, gzymsy i odcinkowe sklepienia otworów okiennych. Około 1930 roku wewnątrz basztowej wieży postawiono trzon stalowej zastrzałowej wieży szybowej o konstrukcji kratowej, mający 26 m wysokości. Jego głowica góruje nad starą wieżą basztową. W 1991 roku zespół budynków pola Teresa, w związku z realizowanym programem likwidacji kopalni Thorez, utracił swoje dotychczasowe funkcje i przystąpiono do demontażu urządzeń. Obiekty zostały sprzedane na cele gospodarczo-handlowe (salon samochodowy). Budynki poza wieżą zostały częściowo przebudowane, jednakże ich pierwotny charakter jest nadal czytelny.

Wieża szybowa Teresa jako obiekt spełniający wszystkie kryteria zabytku techniki, została wpisana do rejestru zabytków (nr 824/Wł) i objęta ochroną konserwatorską. Użytkownik budynków zespołu Teresa docenił ich walory zabytkowe i na bazie układu architektonicznego zabudowy dawnej kopalni utworzył prywatne muzeum techniki, w którym prezentuje poza eksponatami górniczymi ciekawe egzemplarze starych samochodów i akcesoriów motoryzacyjnych.